(Mayıs, 31, 2006, baydaroglu.blog.com)

Karaoğlan, milyonların kalbinde tahtı var. Milyonlarcamızın zihninde hiç bir izdüşüme sahip değil. Biz çocukken o gençti; binlerce gencin hiç yere heba edildiği zamanlarda. Genç olduğumuzda o artık yaşlanmıştı. Heyecanları, beklentileri, hareketleri, duruşu, konuşması herşeyi yavaşlamıştı. Kendisinin de yakalamayı beklemediği bir fırsatı, iktidarı yakalayıvermişti. Afallamıştı. Halet-i ruhiyesine mütenasip bir yönetim sergiledi. Unutulmayacak ve hatırlanmak istenmeyen bir devre imza attı.

Gençken böyle bir fırsatı yakalamış olsaydı belki de hatırlamak isteyeceğimiz bir imzası olabilirdi. Odalar ve Borsalar Birliği tarafından düzenlenen toplantıda Türkiye’nin bugününde imzası olanlar sayılırken belki onun da adı sayılırdı. Sayılması gerekirdi de. en azından organizasyon kabiliyeti müthişti. Herkesin tu-kaka dediği bir zamanda Erbakan’la koalisyon yapabilecek kadar cesurdu. İktidar yaşaması mümkün olan MHP’yi başkanlığı altında idare etmeyi bildi. Yaşlanmış bir Anadolulu kadar kibardı. Zaman zaman esip gürlemeleri, tonlamalarının altında anlamını kaybediyordu. … ve sesi çıkmıyor artık. Ne olacağını hepimiz biliyoruz. herkes olacağı bekliyor. Boşta olsa sahneden çekilmemek için direniyor. Umarım sevdiklerine bir kez daha gülmek, bir kaç kelimelik bir sohbet etmek nasip olur.