(Şubat 10, 2020 baytarisak.blogspot.com)

Çocuklar bilmez, biz çocukken, büyüdüğümüzde içeceğimiz şeydi sigara. Kötü olduğundan değil vakti gelmediğinden içmemeliydik.

Bazen büyük büyük davranmak ister çocuklar, köşe bucak saklanır sigara içerdik. Bazen şefkatinden olsa gerek bazı büyükler ödül olsun diye içirdiler.

Her evde mutlaka bulunurdu meret. Bayramlarda masada şeker bir de sigara tabağı bulunurdu. Misafire ikram edilmezse, ev sahibine eksi yazılırdı. Hasılı birileri, sigarayı Anadolu insanının alnına yazmıştı. 
Bir zamanlar Marlboro, Camel, More Türkiye’de yasaktı. Gurbetçiler gizli gizli getirirlerdi hediye olarak. Çok muteber ve ne güzel kokardılar.
Yasak kalktıktan sonra, boy boy billboardlardaki en sıhhatliler sigara içenlerdi. Dumanına bazen kızlar bazen erkekler takılırdı. Mübarek Alaattin’in sihirli lambası gibi parmak ya da dudak arasında her derde devaydı. “İster fakir ol ister fukara yemekten sonra yak bir cigara”… halk edebiyatı bile sigaradan yanaydı.
Durduk yere değil böyle tiryaki olduk. Dumanı içimize sert çekip hafif hafif salınca efkarlı, ağzımızı kapatıp burnumuzdan üfleyince düşünceli, tempolu salınca sevinçli oluyorduk. Sigarayı kavrama şekli karşı cinse mesaj gönderme kalıbı bile oluyordu. Efkarlandıran, eğlendiren, düşündüren her şarkı aynı zamanda bir sigara içme gerekçesiydi. Özellikle sigara üzerine yazılmış şarkılar vardı. 
Yemeklerden hemen sonra, çayla birlikte, kahveyle üst üste, seviştikten hemen sonra, toplantıya girmeden önce, meşguliyet ne olursa olsun dinlenirken, sohbet ederken, telefonda konuşurken, uçağa binmeden önce, iner inmez, iftarını açınca, oruca niyetin arefesinde… insan hayatında ne varsa başında, ortasında, sonunda… mutlaka bir sigara vardı tiryaki için.
Çok içtiğinden şikayetlenmek aynı zamanda tiryakinin övünmesidir. Bir paket, iki, üç… sayı arttıkça sıkı tiryaki olursun, sıkı tiryakiler hesapta iyilerdir.Sigara dosttur, doğrudur. İliğini, kemiğini, vaktini, paranı… her şeyini verirsin. Canını yese doymaz sana…Ayrılmak zordur. Ağlaya zırlaya geri dönersin çoğunlukla.Bir kez tiryaki olmuşsan, son nefesine kadar el çekmez canından…
35, 40 yıl sonra henüz ayrıldık. Program kurdum telefona; an itibarıyla 1 ay 3 hafta 4 gün, 13 saat olmuş. Mesafemiz an kadar yok.