(Şubat 04, 2020 baytarisak.blogspot.com)

Hz. Ebubekir’in sadakati, Ömer’in adaleti, Ali’nin ilmi, Osman’ın edebi… kahramanlık, cesaret, şecaat, cömertlik… Bu kavramları Hacı Ali’nin yaşar gibi anlattığı menkıbelerden dinledim.
Hz. Havva ve Adem’in yeryüzü macerasını, Hz. Yusuf’u, Yakup’u, İbrahim’i, İshak’ı… Peygamber kıssalarından insanlığın yücelik ve aşağılık taraflarını ilk Hacı İbrahim eniştenin ağzından öğrendim.

Her ikisine de Allah rahmet etsin. Fakir hanemizin kapısını uzaklardan gelerek çok nadiren de olsa çalan, gün görmüş, saçı sakalı ağarmış, imanlı, dost, mübarek akrabalarımızdı. Yıllar sonra anlattıklarında çok sayıda bilgi hatası olduğunu gördüm, bildim. Gönlümdeki değerleri bir miligram eksilmedi. Dinime dair öğrendiğim ne varsa onların samimiyetinden ilham alarak öğrendim.
Babam müezzin, ağabeylerim ülkücü, imanımız kaviydi lakin İslam hakkında hacıların anlattığından başka hiçbir şey bilmiyorduk. Pendik Camii’nin çaprazında bulunan Alper Kitap Evi’nin İslam Kitapları Tezgahını uzun süre alıcı gözle süzdüm. Bir zaman param oldu. İlk kitabımı aldım. Hüccetül İslam, İmam-ı Gazali. 
Evin bir köşesinde babamdan kalma bir hadis kitabı vardı. Hadisler ve İmamın; Ey Oğul diye başlayan tembihlerini neredeyse ezberliyordum. Her konuda söylenecek sözler biriktirmiştim. Ortaokul ikide din dersi yazılısında hoca sordu: Orucu bozan şeyler? Saydım. En sona, Allah’tan gayrısını düşünmek yazdım. Hoca not kırmış. Neden diye sordum. Allah’tan gayrısını düşünmek orucu bozmaz dedi. İmam-ı Gazali öyle diyor dedim. Getir göster, notunu düzelteyim dedi. O yaşta bir çocuk ve Gazali… hikaye ilgisini çekmişti. Getirdim, gösterdim. Notumu düzeltti. Bir detayı kaçırmışım; Ehassul Havas’ın orucunu bozarmış. Detaya takılmadı hoca, temiz 10 verdi. Ne varsa kitaptadır diyerek okumaya devam ediyorum. 
Hacı Ali, Hacı İbrahim… Anadolu irfanının iki ihtiyarı dinimi öğrenirken deniz fenerim oldular. Gazali ile başlayınca biraz derinden gitmişim, farkında olmadan alıştım. Anlı şanlı hocalara, cemaatlere, tarikatlara saygım var lakin minnetim yok. Hiç biri bana ulaşmadığı halde istikamet sahibi olmuştum. Bana göre öyleydim. Cemaatlerin varlık ya da yokluklarını hiç hayati bulmadım.
Seyyit Halis, Bediüzzaman Said Nursi, Seyyit Hasan daha sonraları arkadaş oldular hacılara.