(Şubat 04, 2020 baytarisak.blogspot.com)
Babamın mezar taşıyla vedalaştım.
Herkes ağlıyordu.
Ben ağlıyormuş gibi yaptım.
Olmayan babanın ne demek olduğunu bilmiyordum.
Yıllarca, ardında üç aylık bir maaş bıraktığı için dua edilen insan diye bildim.
Bir kamyon kasasına sığışmıştık.
Kasanın yarısı ev eşyamız, yarısı varacağımız yere varıncaya kadar evimizdi.
Revan olduk İstanbul’a.
(Ekim 6, 2007, baydaroglu.blog.com)
Ürkek sevimli tavşan Türkiye’nin en batısı. Güneş batıyor. Sıcak kumlar tatlı bir ılıklığa bürünüyor. Eve dönme vakti. Tozlu yollarda salına salına yol alıyoruz. Tatlı bir karanlık çökerken tırmanıyoruz ve ürkek bir çift göz görüyoruz. Ne yapacağını şaşırmış. Macerasının sonlanmasından korkuyor. Duruyoruz. Birden kendine geliyor ve hızla ağaçların arasında kayboluyor.
Okumaya devam et
İsak Baydaroğlu 